Wat hou jou seëninge terug?

'n Brief is 'n gedagte wat op papier vasgevang is—'n brug tussen twee geeste wat in verskillende ruimtes en tye bestaan. Dit is 'n bewuste daad van kommunikasie, 'n poging om 'n idee, 'n gevoel of 'n boodskap te laat voortleef buite die oomblik waarin dit ontstaan het. Mense skryf briewe omdat woorde blywender is as klanke, omdat 'n brief tyd en afstand oorbrug en die skrywer se teenwoordigheid in die afwesigheid plaas. Dit is 'n manier om te onthou, om te voel, om te beïnvloed en om sin te maak van die wêreld—'n artefak (kunswerk) van die menslike siel in ink gegiet.

Waarom oor so negatiewe onderwerp preek? JY WEET DALK VAN IEMAND WAT DIT MOET HOOR. Om getrou te bly aan die skrif—Jesus praat meer oor die hel as wat hy oor die hemel praat (Mat 5:22, 10:28, 25:46). Ons moet praat oor die persepsie dat God se liefde onvoorwaardelik is (agapé liefde). Hier word Jn 3:16 en Rom 5:8 gebruik om die standpunt te staaf, maar wat jy moet verstaan, is dat God se liefde duidelike voorwaardes het. Jy kan nie net lewe soos jy wil, en dink dat God se "onvoorwaardelike liefde" jou sondes ongesiens oorsien nie. Neem kennis dat die dood NIE die einde van die mens is nie, jy hou nie op om te bestaan, net omdat jy sterf nie!

Die volmaaktheid van Jesus se karakter is moreel en geestelik ongeëwenaard, wat diep bewondering en 'n gevoel van onwaardigheid by gelowiges wek. Ten spyte van menslike onwaardigheid, is Jesus se genade net so volmaak soos sy heiligheid. Hy beliggaam beide 'n haat vir sonde en 'n onpeilbare liefde vir sondaars. Sy offerliefde is bewys deur sy dood, wat sy onwankelbare liefde vir die mensdom demonstreer. (Charles Spurgeon).

Die boek Openbaring is inderdaad gevul met geweld en ontstellende beelde, van die eerste visioen van Jesus (1:12–17) tot die finale oordeel (20:11–15). God waarsku die sewe gemeentes dat oordeel oor hulle sal kom indien hulle nie bekeer nie (hfst. 2–3). Die 21 seël-, basuin- en bak-oordele (hfst. 6–16) bring byna almal vernietiging en geweld. Uiteindelik sien ons hoe die bose wêreldryk, wat God se mense gemartel het, verwoes word (hfst. 17–18). Hoe moet ons dit verstaan? God se geregtigheid en heerskappy – Openbaring wys dat God regverdig oordeel. Die geweld en verwoesting is nie willekeurig nie, maar 'n antwoord op die boosheid en vervolging van sy volk. Hy bring uiteindelik geregtigheid en wreek die bloed van sy martelare (Op. 6:9–11; 19:2). Die stryd tussen God en die bose – Die apokaliptiese tonele beeld die kosmiese oorlog uit tussen Christus en die magte van die duisternis. Die geweld wys hoe die wêreld onder die invloed van Satan staan en hoe God uiteindelik die bose sal vernietig (Op. 12:7–12; 19:11–21). Oordeel en waarskuwing – Die beelde van oordeel is 'n oproep tot bekering. Die gemeentes en die nasies kry kans om hulle tot God te wend voordat dit te laat is (Op. 9:20–21; 16:9). Die uiteindelike oorwinning en vernuwing – Openbaring eindig nie in vernietiging nie, maar in vernuwing. Ná die finale oordeel bring God 'n nuwe hemel en 'n nuwe aarde waar daar geen lyding meer is nie (Op. 21:1–5). Die geweld in Openbaring is dus nie sinloos nie, maar deel van God se plan om geregtigheid te bring, die bose te oorwin en 'n ewige koninkryk van vrede en heerlikheid te vestig.

Ek wil eerstes twee persone erkenning gee wat ʼn beduidende rol gespeel het in hierdie navorsing: Derek Prins & Billy Graham, wat breedvoerig oor hierdie onderwerp geskryf en gepreek het. ______________________ Dit is duidelik dat demone steeds ʼn beduidende rol in mense se lewens speel. Die vraag is: Hoe om die werking van demone in vriende, familie te herken. Onthou, die stryd wat ons in die lewe ervaar is nie teen vlees en bloed nie, maar teen die bose magte in die lug—dit is ʼn geestelike stryd! Ons sien soms hoe geliefdes, of soms ons vriende, verander – hulle harte word koud, hulle geloof verswak, en hulle morele waardes vervaag. Dit is dikwels 'n teken van 'n geestelike aanval. Die vyand werk nie openlik nie, maar subtiel – deur misleiding, verdeeldheid en twyfel. Ons moet leer om sy planne te herken sodat ons nie blind is vir die magte wat verhoudings probeer vernietig nie. Om geestelike bedrog te identifiseer, moet ons nie net met ons fisiese oë kyk nie, maar met geestelike insig. Ons moet leer om die ware motiewe agter woorde en dade raak te sien.

John’s confinement on Patmos, an Aegean island to which Rome exiled political criminals, shows that he is a partner with the churches’ tribulation and patient endurance. 'n Egeïese eiland (Aegean island) is 'n eiland wat in die Egeïese See geleë is, tussen Griekeland en Turkye. Hierdie eilande is deel van Griekeland of Turkye en word in verskillende groepe verdeel, insluitend: Die Kyklades (bv. Santorini, Mykonos) Die Dodekanesos (bv. Rhodos, Kos) - Patmos is deel van die Dodekanesos-eilande, wat in die suidoostelike Egeïese See lê, naby die kus van Turkye. Dit is bekend as die eiland waar Johannes die Apostel die Boek Openbaring geskryf het terwyl hy in ballingskap was. Dit is dus 'n belangrike Christelike pelgrimstogbestemming. Die Noordelike Sporades (bv. Skiathos, Skopelos) Die Noord-Egeïese Eilande (bv. Lesbos, Samos) Die Argosaroniese Eilande (bv. Hydra, Poros) Kreta, die grootste eiland in die Egeïese See Patmos is an arid island approximately 24 square miles (62 sq. km) in area and roughly 40 miles (64 km) from the mainland of Asia Minor. Since antiquity, it has possessed a working protected harbor near its center (modern Skala) and other places for small boats to anchor. Inscriptions and archaeological remains indicate the existence of a fortress before John’s arrival, and the clear presence of the Artemis cult afterward. Die bestaan van 'n fort voor Johannes se aankoms, en die duidelike teenwoordigheid van die Artemis-kultus daarna, dui daarop dat die stad of streek waarin Johannes gewerk het, 'n geskiedenis gehad het van militêre verdediging en religieuse aanbidding. Die fort, wat vroeër bestaan het, het waarskynlik 'n strategiese rol gespeel in die beskerming van die gebied, terwyl die Artemis-kultus, wat later in die streek sigbaar geword het, 'n godsdienstige invloed gehad het. Hierdie teenwoordigheid van die Artemis-kultus kan ook verband hou met die heidense aanbidding wat toe in daardie tydperk algemeen was. Die Artemis-kultus was 'n heidense godsdienstige beweging wat rondom die aanbidding van Artemis, die Griekse godin van jag, die natuur, die maanskyn, en vrugbaarheid, gebou was. Artemis was een van die belangrikste gode in die antieke Griekse mitologie en is dikwels afgebeeld as 'n maagdlike jagter met 'n boog en pyle. Die kultus het 'n groot aanhang in verskeie gebiede van die Griekse en Romeinse wêreld gehad, maar was veral prominent in Efese, waar die tempel van Artemis een van die sewe wonders van die antieke wêreld was. Die aanbidding van Artemis was nie net 'n godsdiens nie, maar ook 'n belangrike sosiale en kultuurlike aktiwiteit. Die tempel in Efese was nie net 'n plek van aanbidding nie, maar het ook as 'n finansiële en politieke sentrum vir die stad gedien. Die kultus was wydverspreid en het baie mense van verskillende agtergronde en sosiale klasse aangetrek. In die konteks van die Nuwe Testament, wanneer Johannes in Efese predik, het hy te doen gehad met die invloed van die Artemis-kultus, wat die mense se godsdiens en wêreldbeskouing sterk beïnvloed het. The limited population of the island during John’s day was probably largely pagan. Assuming (with church tradition) that John had been officially banished to Patmos, he may have been granted some freedom of movement on the island (even if, as claimed in later tradition, he lived in a cave) and may not actually have been in a prison, though he would have been barred from leaving Patmos.

John now addresses the recipients of his book: “To the seven churches in the province of Asia” (cf. v. 11; 2:1–3:22). This greeting identifies author and recipients, then pronounces blessing upon the recipients, “the seven churches that are in Asia.” Since churches existed in other cities of Roman Asia (e.g., Colossae, Troas), Christ’s selection of “seven,” symbolizing completeness, implies that he addresses the whole church through them. Located an average of 50 miles from each other, forming a very rough oval, connected by roads moving clockwise north from Ephesus and coming around full circle from Laodicea (east of Ephesus; see map, p. 2245). Apparently the entire book of Revelation (including the seven letters) was sent to each church (v. 11). See note on 2:1–3:22. Asia. A Roman province lying in modern western Turkey. Grace and peace. See note on Ro 1:7. who is … was … is to come. A paraphrase of the divine name from Ex 3:14–15. Cf. Heb 13:8. seven spirits. See NIV text note; see also Zec 4:2 and note and cf. 4:10. “him who is and who was and who is to come.” God is eternal, and in Christ he will come at the end of history to judge and save. “mthe seven spirits.” Revelation presents the Holy Spirit as one person (3:6, 13; cf. Eph. 4:4), but he also appears as “seven spirits” (cf. Rev. 3:1; 4:5; etc.), representing perfection, and as “seven torches of fire” (4:5) and “seven eyes” (5:6) to express his omnipresence and omniscience. Some interpretations suggest that these seven spirits may represent "the sevenfold Holy Spirit," symbolizing God's omnipresence through His Spirit Another perspective proposes that while the Holy Spirit is one, there are seven expressions or forms in which He operates among men, drawing a parallel to the seven-branched candlestick in the wilderness tabernacle It's also noted that the number seven in the Bible is often considered a perfect number However, it's important to acknowledge that the exact identity and nature of these seven spirits remain a subject of theological interpretation and are not conclusively defined in the provided information.